stopnie wojskowe federacji rosyjskiej
Ambasadorowi Federacji Rosyjskiej wręczono notę dyplomatyczną zawierająca informację o uznaniu za personae non gratae trzech pracowników Ambasady Federacji Rosyjskiej w Warszawie
Baza Lotnicza „Kant” ( ros. объединённая российская военная авиабаза Кант) – rosyjska baza lotnicza na terenie Kirgistanu w Kancie ( obwód czujski ). Bazę otwarto 23 października 2003; wchodzi w skład 14 Armii Sił Powietrznych i Obrony Przeciwlotniczej, będącej elementem lotniczym Zbiorowych
Centralny Okręg Wojskowy ( ros . Центральный военный округ) – rosyjski okręg wojskowy. Jest to jeden z pięciu okręgów wojskowych Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej, podlegający jurysdykcji głównie w rejonach centralnej Wołgi, Uralu i Syberii oraz baz rosyjskich w krajach postsowieckich Azji Środkowej.
Działalność armii rosyjskiej poza granicami krajuTeraz jest znacznie niższy niż w czasach ZSRR, jednak do tej pory bazy wojskowe Federacji Rosyjskiej za granicą nadal działają. Ponadto w ostatnich latach rozpoczęto rozmowy o przywróceniu rosyjskiej obecności wojskowej w miejscu, w którym kiedyś znajdowały się radzieckie bazy
Rotmistrz. Rotmistrz chorągwi pancernej (mal. Juliusz Kossak, 1886) Rotmistrz – polski stopień wojskowy w kawalerii odpowiadający kapitanowi i nazwa dowódcy szwadronu. W dawnym wojsku dowódca roty albo chorągwi [1] . Nazwa powstała z połączenia określenia „mistrz" (w znaczeniu zwierzchnik, dowódca) i „rota” (oddział wojska
nonton film kong skull island sub indo. ›Marynarka Wojenna RP i Flota Bałtycka Rosji. Porównanie 08:04Źródło zdjęć: © PAP | vitaly nevarNa Bałtyku nie ma większej siły niż rosyjska Flota Bałtycka. Licząca sobie ponad 60 jednostek bojowych flota przewyższa potencjałem każde z państw graniczących z tym akwenem. Marynarka Wojenna RP wypada na jej tle wyjątkowo słabo, jedynie z kilkoma starzejącymi się listopadzie doszło do incydentu z udziałem rosyjskich samolotów wojskowych nad Morzem Bałtyckim. Uzbrojone bombowce SU-24 przeleciały nad belgijskim okrętem wojennym, który brał udział w ćwiczeniach NATO-6130285597505153c). To nie pierwszy taki incydent. Rosyjskie samoloty i okręty wojenne coraz częściej dopuszczają się podobnych SU-24 były najprawdopodobniej częścią rosyjskiej Floty Bałtyckiej, w skład której wchodzą okręty, samoloty, śmigłowce, piechota oraz jednostki obrony przeciwlotniczej z obwodu Kaliningradzkiego i Petersburga. Flota Bałtycka jest jednym z pięciu związków operacyjnych Marynarki Wojennej Federacji siły Floty Bałtyckiej zlokalizowane są w porcie wojennym w Bałtyjsku w Obwodzie Kaliningradzkim. Stacjonuje tam niszczyciel rakietowy projektu 956 "Nastojczywij", fregaty i korwety rakietowe. Flota Bałtycka to zbieranina zarówno sprzętu, który służy już ponad pół wieku, jak np. Irgiz i Bira, transportowce proj. 572, na których banderę podniesiono w latach 58 i 59 ub. wieku, a także nowoczesne korwety proj. tym tle Marynarka Wojenna RP wypada niestety blado. W służbie pod biało-czerwoną banderą znajdują się dwie fregaty rakietowe klasy Oliver Hazard Perry, które przejęliśmy od Amerykanów w 2002 roku (zwodowane w 78 i 79), korweta ORP Kaszub z 87 roku, 3 małe okręty rakietowe typu Orkan (proj. 660) oraz trzy okręty podwodne: ORP Orzeł (klasy Kilo zwodowany w 86) i dwa okręty klasy Kobben (zwodowane w latach 66 i 67).Źródło zdjęć: © Porównanie ilościowe okrętów polskiej Marynarki Wojennej i rosyjskiej Floty Bałtyckiej robi wrażenie, ale nie ma większego sensu - mówi Maksymilian Dura z portalu i wieloletni oficer Marynarki Wojennej RP. - To co należy porównywać to potencjał. Rosjanie nie mają już tak silnej marynarki jak kiedyś. Niszczycieli jest coraz mniej, a krążowników nie ma w ogóle. Nie mają pieniędzy i technologii do budowy ogromnych jednostek. Rosjanie zdają sobie z tego jednak sprawę i kombinują jak przy ograniczonych środkach wykonywać zadania. Budują małe okręty wyposażone w rakiety manewrujące, kupują małe szybkie łodzie do transportu komandosów, którzy wykonują zadania Z drugiej strony mamy Polskę, która nie ma ani floty ani niestety pomysłu - kontynuuje Dura. - Przykładem tego jest Nadbrzeżny Dywizjon Rakietowy wyposażony w super nowoczesne pociski NSM, które mogą chronić Bałtyk w odległości 250 km. Niestety pomimo ogromnego zasięgu my możemy strzelać jedynie na 40-50 km, bo dalej nasze radary nie widzą. Rosjanie mają podobny problem, ale oni rozwiązują go wysyłając bezzałogowe statki powietrzne, które wskazują cele. My pozostajemy ślepi.
Współcześni naukowcy wierzą, że ludzkość osiągnęła szczyt swojej społecznej samoorganizacji, kiedy pojawiły się pierwsze moce. W końcu władza państwowa jest najbardziej złożoną formacją ludzi. Należy również zauważyć, że jego istnienie zależy w dużej mierze od działalności człowieka. Innymi słowy, zawsze powinny istnieć podmioty, które służą rządowi, i faktycznie realizują je w prawdziwej polityce. Początkowo takie osoby nie miały określonego statusu społecznego ani prawnego. Jednak z biegiem czasu powstało oddzielne osiedle, którego celem była służba na korzyść jego mocy. To struktura społeczna opracowany przez wiele stuleci i stuleci. Z biegiem czasu uzyskała konsolidację prawną. Służenie swoim państwowym ludziom cieszyło się honorem i szacunkiem w społeczeństwie. Postawa ta zachowała się do dziś, tylko we współczesnym świecie urzędnicy państwowi mają przywileje i inne korzyści z ich reżimu prawnego. Autor postara się ujawnić w artykule wszystkie aspekty służby cywilnej Rosji. Co to jest? Każdy kraj, jeśli jest przedstawiony jako konkretna osoba, ma kadrę zarządzającą, dzięki której realizowane są jej główne funkcje i zadania. Jednocześnie struktura takiego centralnego punktu może się różnić w zależności od wewnętrznych aspektów władzy budowlanej, reżimu rządzącego, struktury społecznej społeczeństwa itp. Niemniej jednak istnieje jeden niezmienny aspekt: każda aparatura istnieje, ponieważ jest kontrolowana przez ludzi. To właśnie te podmioty stanowią podstawę działań na rzecz kraju w szerokim tego słowa znaczeniu. Biorąc pod uwagę przedstawione fakty, można stwierdzić, że służba cywilna jest działalnością zawodową wykonywaną w 2006 r. 2004 aparat stanu zarządzanie. Jego głównym zadaniem jest realizacja funkcji kraju. Usługa publiczna w Rosji ma pewną strukturę, a także określone cechy. Te aspekty aparatu administracyjnego powstały pod naciskiem historycznego rozwoju tej kategorii społeczno-prawnej. Historia aparatu administracyjnego Usługa publiczna utworzony przez stulecia. Już w starożytnym Rzymie istniał dość uciążliwy aparat biurokratyczny, który później migrował do systemu państwowego Bizancjum. Charakterystyczną cechą tego okresu była zależność między stanem i plemieniem wszystkich urzędników państwowych. Z reguły byli oni mianowani na stanowiska zgodnie z zasadą osobistej zależności od wyższego patrona. Później główny nacisk położono na analizę zdolności i wartości moralnych. Jeśli chodzi o Rosję, na jej terytorium działalność w aparacie administracyjnym ma swoje charakterystyczne cechy. Służba publiczna Federacji Rosyjskiej w dużej mierze opiera się na zasadach wypracowanych w okresie ZSRR i Rosji carskiej. Służba państwowa we współczesnej Rosji Służba Państwowa Federacji Rosyjskiej reprezentuje działalność o charakterze zawodowym obywateli w celu zapewnienia i wdrożenia podstawowych funkcji i zadań państwa. Jeśli dokładniej przeanalizujemy tę koncepcję, urzędnicy rosyjskich władz zapewnią uprawnienia następujących struktur: - uprawnienia, Rosja; - organy federalne, inne organy centralne; - podmioty Federacji Rosyjskiej; - władze podmiotów z Federacji Rosyjskiej; - Osoby pełniące funkcje władz federalnych; - osoby pełniące funkcje organów państwowych podmiotów wchodzących w skład Federacji Rosyjskiej. Ponadto federalna usługa publiczna ma wewnętrzną strukturę. Rozmieszczenie obszarów funkcjonalnych pomiędzy jego elementami pozwala na bardziej wydajną i dokładną realizację zadań państwowych w całej Rosji. Struktura służby cywilnej Organy użyteczności publicznej stanowią jeden system aparatu administracyjnego Federacji Rosyjskiej. Uprawnienia między nimi są podzielone na podstawie istniejących typów służby cywilnej. Biorąc pod uwagę przepisy ustawy federalnej "O systemie służby cywilnej Federacji Rosyjskiej", można wyróżnić następujące jej rodzaje, a mianowicie: 1. Państwowa służba cywilna. 2. Wojsko. 3. Służba ochrony porządku publicznego. Narządy każdego z tych gatunków mają swoją specyfikę pracy. Aby zrozumieć istotę ich działalności, konieczne jest rozważenie każdego gatunku osobno, a także analiza ich punktów kontaktowych. Państwowa Służba Cywilna Federacji Rosyjskiej Przyjrzyj się tej strukturze bardziej szczegółowo. Służba cywilna w Rosji jest głównym sposobem regulacji władzy wykonawczej, ustawodawczej i sądowniczej w kraju. Jego podstawą jest praca zawodowa obywateli, na stanowiskach w reprezentowanych organach różnych gałęzi aparatu administracyjnego. Służba cywilna, a raczej jej zadania, mają na celu przede wszystkim zapewnienie normalnego obiegu państwa w Rosji. Pokazuje to jego główną różnicę w stosunku do innych sfer aktywności państwa. Na przykład służby wojskowe i organy ścigania wykonują nadzwyczajne zadania wykraczające poza zwykły reżim prawny. Regulacja normatywna służby cywilnej Federacji Rosyjskiej jest prowadzona przede wszystkim przez konstytucję, a także przez inne ustawy federalne, a mianowicie: 1. Prawo federalne "O systemie służby cywilnej". Ta regulacja została już wcześniej przedstawiona w artykule. Zawiera podstawy, według których współistnieją różne rodzaje służby publicznej i realizują swoje zadania funkcjonalne. 2 Ustawa federalna "O państwowej służbie cywilnej Federacji Rosyjskiej". Ustawa szczegółowo reguluje kwestie służby cywilnej w Rosji, a także procedurę jej bezpośredniego wdrażania. Oprócz ustawodawstwa federalnego istnieją dość szerokie sub-prawne ramy prawne ustanowione przez prezydenta Federacji Rosyjskiej i centralne organy rządowe. Należy również zauważyć dużą rolę norm konstytucyjnych w procesie regulacji służby cywilnej. Biorąc pod uwagę fakt, że Konstytucja Federacji Rosyjskiej ustanawia podstawy systemu prawnego państwa, służba publiczna, niezależnie od jej rodzaju, musi spełniać normy prawa podstawowego. Stanowiska i stopnie służby cywilnej Służba cywilna państwa federalnego różni się od działań wojskowych i organów ścigania nie tylko celami i celami, ale także obecnością oficjalnych rang, a nie tytułów. Jeśli chodzi o posty, są one podzielone na główne kategorie, a te z kolei na grupy. Taka struktura pozwala na najdokładniejsze rozłożenie obowiązków wśród urzędników służby cywilnej. W sumie istnieją cztery oficjalne kategorie: 1. Kierownicy - bezpośrednio koordynują działania departamentu rządowego. 2. Asystenci - specjalnie ustalone stanowisko dla wszelkiej możliwej pomocy dla szefów różnych działów. 3. Specjaliści to szereg stanowisk, którym powierzono funkcję bezpośredniego realizowania zadań państwowych. 4. Zapewnienie personelu - zestaw stanowisk, które zostały ustanowione dla organizacyjnego, informacyjnego lub gospodarczego wsparcia organów państwowych i departamentów. Szeregi klasy służby cywilnej są alternatywą dla tytułów. Są one przydzielane zgodnie ze stanowiskiem według wyników egzaminów dla każdego urzędnika państwowego. Klasy klas (rangi) są zarezerwowane dla urzędników służby cywilnej na całe życie. Dodatkowo, szeregi zapewniają wypłatę dodatkowego wynagrodzenia, którego wysokość jest regulowana dekretami Prezydenta Federacji Rosyjskiej. Aby bardziej szczegółowo zrozumieć istotę służby cywilnej, należy wziąć pod uwagę działalność konkretnego organu, który odnosi się do tej formy aparatu zarządzania. Federalna służba rejestracji, katastru i kartografii państwowej jest idealnym przykładem cywilnej formy aparatu administracyjnego. Rejestracja usługi, inwentaryzacja i mapowanie Federalna służba ds. Rejestracji państwowej, katastru i kartografii - To jest władza wykonawcza w Rosji, która prowadzi jedną federalną katastralną rejestrację własności, rejestrację praw własności do niej i danych przestrzennych Rosji. Usługa ma podległe instytucje, takie jak Federalna Państwowa Instytucja Budżetowa (Federalna Państwowa Instytucja Budżetowa) i inne. Regulacja działalności prowadzona jest za pośrednictwem odpowiedniego ministerstwa, a mianowicie Ministerstwa Rozwoju Gospodarczego Federacji Rosyjskiej. Początkowo Federalna Służba ds. Katastru, Kartografii i Rejestracji podlegała Ministerstwu Sprawiedliwości, które zasadniczo nie spełniało zasad jurysdykcji i struktury administracji państwowej. Urząd ds. Usług Kataster państwowy, kartografia i usługa rejestracji są wyposażone w szereg funkcji związanych z rejestracją praw do nieruchomości, transakcji z podobnymi nieruchomościami, rejestracją katastralną itp. W ramach przekazanych uprawnień departament prowadzi następujące działania: Prowadzi rejestr rejestracji praw do nieruchomości. Tworzy specjalny rejestr organizacji samoregulujących. Prowadzi działalność w zakresie katastru nieruchomości na terytorium Federacji Rosyjskiej. Zachowuje specjalny katalog nazw geograficznych różnych miejsc. Wykonuje grunty, nadzór geodezyjny, a także kontroluje proces zagospodarowania terenu. Przedstawione działania regulują niektóre dekrety Prezydenta Federacji Rosyjskiej. Usługi organów ścigania Rosyjska państwowa służba porządkowa jest integralną częścią administracji kraju. Ale służby ścigania mają wiele różnic w stosunku do wojskowych i cywilnych. Po pierwsze, ma specjalną strukturę, po drugie, jej zadania funkcjonalne o niezwykłym charakterze. Analizując rosyjskie ustawodawstwo federalne w tej dziedzinie, można powiedzieć, że służba prawa jest działalnością obywateli o charakterze zawodowym zajmujących stanowiska w organach ścigania w celu zapewnienia i wdrożenia rządów prawa, prawa, bezpieczeństwa jednostek i społeczeństwa, a także samego państwa. Jeśli chodzi o bezpieczeństwo państwa, w tym przypadku mówimy o porządku konstytucyjnym, systemie demokracji, integralności terytorialnej i suwerenności kraju. Osoby zajmujące stanowiska w organach ścigania i służbach bezpieczeństwa otrzymują specjalne stopnie. Regulacyjne i struktura Zarządzanie służbami ochrony porządku publicznego odbywa się kosztem istniejącego prawodawstwa. Jednak ramy prawne sfery egzekwowania prawa znacznie różnią się od cywilnych. Nie ma jednego aktu prawnego dla wszystkich organów w tej dziedzinie. W ten sposób regulacja prawna każdej struktury egzekwowania prawa odbywa się poprzez wydanie odrębnej ustawy i stworzenie sektorowych ram prawnych. Fakt ten wynika nie tylko z dużej różnicy w zadaniach funkcjonalnych, ale także z powodu dość uciążliwej struktury tych narządów. Do egzekwowanie prawa obejmują następujące struktury: MIA, MES, FMS Rosji. Komitet Śledczy. Prokuratura Rosji. Federal Drug Control Service, FCS. FSIN Ministerstwo Sprawiedliwości Rosji. Inne służby publiczne mogą być również zaliczane do tych organów na mocy decyzji najwyższych władz państwowych. Niektóre organy nie mają najwyższych departamentów w strukturze władzy wykonawczej. Dlatego zarządzanie służbą federalną państwowej sfery prawa i porządku w niektórych przypadkach odbywa się w ramach samego departamentu. Czasami brak jednego regulatora ma raczej negatywny wpływ na sam mechanizm działań organów ścigania. Niemniej jednak, system egzekwowania prawa w Rosji jest wystarczająco rozwinięty, co zapewnia jakościową realizację ich zadań funkcjonalnych. Służba wojskowa Służby wojskowe pod wieloma względami przypominają egzekwowanie prawa, przede wszystkim zbiór nadzwyczajnych zadań. Nie można jednak w pełni zidentyfikować tych dwóch rodzajów służby cywilnej. Podobnie jak inne rodzaje działalności państwowej, służba wojskowa jest zawodową pracą obywateli w siłach zbrojnych Rosji, która ma na celu organizację obrony i bezpieczeństwa państwa. Wynika z tego, że dzięki jego zadaniom obronnym służba wojskowa ma charakter wyłączny. Pracownicy w tym obszarze są przypisani rangi wojskowe zgodnie z zajmowanym stanowiskiem. Dziś przemysł obronny w Rosji jest dość prestiżową działalnością. Status personelu wojskowego regulują dekrety prezydenckie, a także następujące akty prawne: "O statusie personelu wojskowego", "O służbie wojskowej i służbie wojskowej". W artykule autor próbował odpowiedzieć na pytanie, czym jest usługa publiczna, a także zaprezentował charakterystyczne cechy tego działania. Podsumowując, należy zauważyć, że ta sfera nigdy nie utraci swojego znaczenia, ponieważ bez niej państwo nie będzie w stanie realizować swoich głównych funkcji.
Kosaczow i Jarowaja wygłosili te uwagi po posiedzeniu powołanej w marcu specjalnej komisji parlamentarnej, która miała zbadać działalność amerykańskich laboratoriów biologicznych na Ukrainie, o których istnieniu Rosja usiłuje przekonać świat. Według Kosaczowa i Jarowej, współprzewodniczących komisji, analiza krwi ukraińskich żołnierzy wykazała, że byli oni poddawani „tajnym eksperymentom”, które przekształciły ich w „najokrutniejsze potwory”. W rozmowie z dziennikarzami Kosaczow twierdził, że na ukraińskich żołnierzach i na terytorium Ukrainy prowadzono także eksperymenty z „wyjątkowo groźnymi chorobami”, „które w pewnych okolicznościach można było rozdysponować do celów wojskowych”. Kosaczow twierdził, że próbki krwi schwytanych ukraińskich żołnierzy wykazały, że „w przypadku wielu chorób, w tym nietypowych dla terytorium Ukrainy, zawartość niektórych substancji jest kilkakrotnie wyższa niż dopuszczalne normy”. Z kolei Jarowaja przekonywała, że analiza krwi jeńców wykazała ślady narkotyków, wirusowego zapalenia wątroby typu A i wirusa Zachodniego Nilu, który powoduje gorączkę Zachodniego Nilu. Czytaj więcej Para nie przedstawiła żadnych dowodów na poparcie swoich twierdzeń. Zarzuty te nie zostały zweryfikowane, a Newsweek zwrócił się do władz rosyjskich i ukraińskich o komentarz. Do chwili publikacji tego materiału we wtorek rano redakcja nie otrzymała odpowiedzi. "Rewelacje" wysokich rosyjskich urzędników forsują fałszywą narrację, którą Moskwa rozpowszechnia od początku marca, jakoby Kijów opracowuje broń biologiczną dzięki finansowaniu z USA. Rosyjskie ministerstwo obrony twierdziło, że uzyskało dowody na współpracę Ukrainy i Stanów Zjednoczonych w celu opracowania broni biologicznej. Generał dywizji Igor Konashenkov twierdził, że patogeny śmiertelnych chorób, takich jak dżuma, wąglik i cholera, są tworzone do użycia w wojnie biologicznej w ukraińskich laboratoriach finansowanych przez Departament Obrony USA (DOD). Snopes, serwis internetowy specjalizujący się w weryfikowaniu prawdziwości potencjalnych fake newsów zauważył, że Rosja od 2018 r. forsuje fałszywe twierdzenie, że na Ukrainie istnieją takie laboratoria. Departament Obrony i Ministerstwo Zdrowia Ukrainy od 1991 r. uczestniczą w programie Cooperative Threat Reduction Program, którego celem jest zmniejszenie zagrożenia bronią masowego rażenia po upadku Związku Radzieckiego. Departament Obrony i Ministerstwo Zdrowia Ukrainy od 1991 r. uczestniczą w programie Cooperative Threat Reduction Program, którego celem jest zmniejszenie zagrożenia bronią masowego rażenia po upadku Związku Radzieckiego.
Śledź na bieżąco sytuację w Ukrainie – sprawdź relacje na żywo Onetu Wszystko za sprawą tego, że siły zbrojne Federacji Rosyjskiej są naprawdę potężne i nie bez powodu zajmują drugą pozycję w rankingu serwisu Global Firepower, który śledzeni to, jak wielką armią dysponuje wybrane państwo. Oczywiście są to dane niedokładne (oprócz zwierzchników wybranego wojska nikt nie zna precyzyjnych informacji na ten temat) i należy traktować je z odpowiednim dystansem, jednak pozwala to nam przynajmniej w przybliżeniu poznać, o jakim potencjale militarnym mówimy. Przed atakiem Rosji na Ukrainę wiele mówiło się o tym, że w przypadku eskalacji konfliktu dojdzie do starcia Dawida z Goliatem. Cóż, trudno się z tym nie zgodzić, zwłaszcza że na papierze rosyjska armia prezentuje się jako siła, z którą muszą się liczyć zarówno pojedyncze państwa, jak i międzynarodowe sojusze. Mimo to w przekazach medialnych wojska agresora ukazywane są jako zdezorganizowana siła, która zalicza wpadkę za wpadką, tracąc przez własną nieuwagę bezpieczny system komunikacji lub dopuszczając do strat istotnego personelu, w tym dowództwa. Oliwy do ognia dolewa Ukraiński Sztab Generalny, który od 24 lutego, czyli dnia ataku Rosji na Ukrainę, podaje, jak wielkie straty ponoszą siły zbrojne Federacji Rosyjskiej. Fanpage jest cały czas aktualizowany i tu również zalecana jest rozwaga, ponieważ tak naprawdę nie wiemy, jak dokładnie wyglądają straty po obu stronach, a jedyne dane, jakimi dysponujemy, pochodzą właśnie od ukraińskiego dowództwa. Tu również nie są podawane szczegóły (np. jakie konkretnie czołgi czy myśliwce udaje się unieszkodliwić), jednak na podstawie dostępnych informacji można oszacować, jak dotychczas zaprezentowane szacowane straty wypadają na tle całego potencjału militarnego rosyjskiej armii. Przeczytaj także: Miliardowe straty rosyjskiej armii w Ukrainie. Oto sprzęt, jaki straciło wojsko Putina Dane, jakie znalazły się w poniższej tabeli, dotyczą całkowitych strat, jakie rosyjskie wojsko poniosło od 24 lutego do 14 marca. Ukraińcy w swoich wyliczeniach nie podają informacji o marynarce wojennej, ale jeśli chcecie wiedzieć, jak prezentują się rosyjskie siły morskie, zachęcamy do sprawdzenia naszego porównania potencjału militarnego Rosji i Ukrainy sporządzonego przed atakiem rosyjskiej armii. Straty Stan sprzed ataku Personel ok. 12 tys. 850 tys. (dotyczy tylko aktywnego personelu wojskowego) Pojazdy opancerzone co najmniej 1249 szt. 30 tys. szt. Czołgi co najmniej 384 szt. 12,4 tys. szt. Artyleria ok. 150 szt 14 tys. szt. (artyleria samobieżna to 6,5 tys. szt., a holowane jednostki artyleryjskie to 7,5 tys. szt.) Wyrzutnie pocisków rakietowych 64 szt. 3,3 tys. szt. Samoloty 77 szt. 1956 szt. (772 szt. to myśliwce, 739 szt. to samoloty bojowe do atakowania celów na lądzie i 445 szt. to samoloty transportowe) Śmigłowce 90 szt. 2,044 tys. szt. (1,5 tys. szt. to śmigłowce wielozadaniowe, a 544 szt. to śmigłowce bojowe) Warto dodać również, że Ukraińcy skutecznie niszczą ciężarówki transportowe Rosjan — według aktualnych danych rosyjska armia straciła 617 szt. tego typu pojazdów. W poniższej galerii umieściliśmy natomiast część sprzętu, jakim dysponują siły zbrojne Federacji Rosyjskiej oraz ile maszyn znajduje się na ich stanie. Tu również uczulamy, że są to dane przybliżone, gdyż — jak już wspominaliśmy — nie dysponujemy dokładnymi informacjami na ten temat. Przeczytaj także: Co powinien zawierać i jak jest zbudowany schron przeciwatomowy? Wyjaśniamy /12 Śmigłowiec Mi-8 — ok. 746 szt. Yura Taratunin / Shutterstock To najpopularniejszy śmigłowiec, jaki znaleźć można w siłach powietrznych Ukrainy, który przystosowany jest przede wszystkim do transportu żołnierzy (do 24 żołnierzy z pełnym ekwipunkiem). Konstrukcja ta nadaje się również do walki — w zależności od modyfikacji montuje się działka i karabiny maszynowe lub pociski niekierowane. /12 Śmigłowiec Mi-24 — ok. 330 szt. Vectorkel / Shutterstock Mi-24 osiąga prędkość 335 km na godz., ma zasięg 450 km i maks. pułap na poziomie 4,9 km. Śmigłowiec dysponuje też niezwykle szerokim uzbrojeniem. Począwszy od różnorodnych działek, przez bomby, wyrzutnie rakiet, aż po przeciwpancerne pociski kierowane. Mi-24 to także niezwykle doświadczona konstrukcja. Swój bojowy debiut zanotowała pod koniec lat 70. i od tamtego czasu uczestniczy w konfliktach wojskowych na całym świecie, prezentując swoje nieprzeciętne bojowe możliwości. Mi-24 to przede wszystkim śmigłowiec atakujący, ale może też w ograniczonym stopniu pełnić funkcję transportową, przenosząc do ośmiu osób, nie licząc załogi. Konstrukcja doczekała się licznych modyfikacji i znaleźć ją można w siłach powietrznych wielu armii, w tym Polski, Ukrainy czy właśnie Rosji, skąd wywodzi się ten statek powietrzny. /12 Śmigłowiec bojowy Kamov Ka-52 — ok. 101 szt. SpaceKris / Shutterstock Ka-52 Aligator to zmodyfikowana wersja jednomiejscowego śmigłowca szturmowego Ka-50. Jedyną różnicą jest właściwie tylko dodanie miejsca dla drugiego członka załogi obok pilota operatora, a nie w systemie tandem. Aby nie zwiększać masy konstrukcji, obniżono poziom opancerzenia kabiny oraz zmniejszono zapas amunicji do głównego działka z 460 do 240 naboi. Sama konstrukcja pełnić może funkcję śmigłowca dowodzenia i organizowania pola walki, ale dzięki swoim możliwościom ofensywnym może brać aktywny udział w walce. /12 Bombowiec Su-24 — 274 szt. JetKat / Shutterstock Podobnie jak większość uzbrojenia sił zbrojnych Federacji Rosyjskiej, Su-24 pochodzi z czasów ZSRR, jednak dzięki licznym modyfikacjom, statek powietrzny otrzymał nowe życie i obecnie jest jedną z częściej wykorzystywanych samolotów w rosyjskiej armii. Konstrukcja sterowana jest przez dwóch pilotów, którzy do dyspozycji mają zarówno działko kal. 23 mm, jak i bomby oraz rakiety wchodzące w skład tzw. uzbrojenia podwieszanego, którego łączna masa to — w zależności od wersji — od 7 do 8 tys. ton. /12 Samolot wsparcia Su-25 — 194 szt. Aleks49 / Shutterstock Ten poddźwiękowy samolot służy przede wszystkim do wspierania działań piechoty poprzez niszczenie pojedynczych celów naziemnych takich jak czołgi. Wykorzystywane jest do tego uzbrojenie podwieszane (łączna masa 4340 kg), a sam samolot ma również do dyspozycji dwulufowe działko kal. 30 mm. /12 Myśliwiec MiG-29 — ok. 251 szt. Digital Combat Simulator MiG-29 to dwusilnikowy myśliwiec zaprojektowany jeszcze przez Związek Radziecki w latach 70. ubiegłego wieku. W założeniach miał on stanowić odpowiedź ZSRR na amerykańskie myśliwce F-15 i F-16, wchodząc do służby w 1982 r. Samolot był też regularnie modyfikowany i ulepszany. W kolejnych latach otrzymywał lepsze silniki, system sterowania HOTAS, nowocześniejszy radar czy czujniki podczerwieni. Niektóre samoloty dostały także możliwość tankowania w powietrzu. MiG-29 to także niezwykle popularny myśliwiec. Obecnie lata on w siłach powietrznych wielu krajów, w tym także w polskiej armii, gdzie trafił w latach 1989-1990. Największą liczbą tych maszyn dysponuje jednak Rosja. /12 Myśliwiec/bombowiec Su-35 — ok. 78 szt. vaalaa / Shutterstock Daleka modernizacja samolotu Su-27. Mimo podobnego wyglądu samego płatowca, Su-35S od Su-27 odróżnia niemal wszystko — począwszy od większej długości i rozpiętości skrzydeł, poprzez większą o dwie tony masę własną, mocniejszy silnik z wektorowanym ciągiem i znacznie nowocześniejszy radar umożliwiający śledzenie nawet 30 celów jednocześnie, z możliwością jednoczesnej próby zestrzelenia 8 z nich. Maks. prędkość samolotu to 2400 km/h, a jego zasięg to 3600 km. /12 Wielozadaniowy samolot Ił-76 — ok. 109 szt. Steve Lynes / Wikipedia/Creative Commons Ił-76 to wszechstronna konstrukcja, która może pełnić nie tylko funkcję samolotu transportowego, latającego centrum dowodzenia lub powietrznego tankowca, ale też samolotu do walki powietrznej. /12 Czołg podstawowy T-14 Armata — od 70 do 100 szt. Vitaly V. Kuzmin / Czołg ten — podobnie jak wiele innych rodzajów uzbrojenia — został po raz pierwszy zaprezentowany publicznie na paradzie z okazji Dnia Zwycięstwa w Moskwie 9 maja 2015 roku. Czołg jest jednym z "produktów" bazujących na koncepcji uniwersalnego podwozia ciężkich pojazdów bojowych Armata. Cechą odróżniającą ten czołg od wcześniejszych rosyjskich konstrukcji jest bezzałogowa wieża czołgu, co w połączeniu z odseparowaniem załogi od składu amunicji, powinno znacząco podnieść przeżywalność załogi na polu bitwy, w razie trafienia tej jednostki. Zasięg operacyjny czołgu to ok. 500 km, głównym uzbrojeniem jest nowa gładkolufowa armata 2A82 kal. 125 mm, w przyszłości planowane jest użycie jeszcze mocniejszej, również gładkolufowej armaty 2A83 kal. 152 mm. To także jeden z najszybszych czołgów współczesnego pola walki. Pojazd rozpędza się podobno nawet do prędkości 90 km/h. /12 Czołg podstawowy T-90 — ok. 400 szt. w różnych wersjach, w tym najnowszej T-90M Vitaly V. Kuzmin / Wikipedia/Creative Commons Co prawda czołg T-90 w pierwszej wersji pojawił się na uzbrojeniu sił zbrojnych Rosji jeszcze w ubiegłym wieku, to jednak okazała się to konstrukcja podatna na daleko idące modernizacje i usprawnienia, czego wynikiem jest najnowsza odmiana tego czołgu T-90M Proryw. W swojej aktualnej odmianie, zaprezentowanej w 2017 roku, wyposażony został w wielowarstwowy pancerz nowej generacji, wspomagany przez elementy pancerza reaktywnego 4S23 Relikt, co jest rozwiązaniem lepszym (i cięższym) od pancerza Kontakt. Odpowiedź na pytanie, czemu Rosjanie wprowadzili modernizację do standardu T-90M wobec faktu, iż jednocześnie w ich siłach pancernych debiutuje zupełnie nowa jednostka T-14 Armata, jest oczywista. Rosja ma duże zapasy starszych T-90 i ich modernizacja do standardu T-90M jest tańsza i bardziej opłacalna niż budowa równie dużej liczby T-14 Armata. Z innych nowości w wersji M warto też wymienić nowy system kontroli ognia, system nawigacji satelitarnej i nowoczesny system kontroli środowiska. /12 Armatohaubica samobieżna 2S35 Koalicja-SW — ok. 760 szt. Vitaly V. Kuzmin / Wikipedia/Creative Commons Nowoczesna armatohaubica 2S35 Koalicja-SW to następca dotychczasowo wykorzystywanych w armii Rosji haubic 2S19 Msta-S. O ile jednak 2S19 Msta-S był jednostką załogową, to Koalicja-SW jest haubicą z bezzałogową wieżą wyposażoną w zupełnie nową armatę 2A88, kaliber 152 mm. Sprzęt wyposażony został w system automatycznego ładowania amunicji zapewniający szybkostrzelność rzędu 10, 16 czy nawet 22 strzały na minutę (różne źródła podają różne wartości, 22 strzały to wartość podawana przez źródła rosyjskie, najprawdopodobniej propagandowo przeszacowana). Wydłużona lufa ma nowatorski system chłodzenia i pięcioszczelinowy klasyczny hamulec wylotowy. Wiele szczegółów tej konstrukcji nie jest znanych. Ostatnio (w ubiegłym roku) Rosja zaprezentowała również tę haubicę na podwoziu kołowym. Strzelać z niej można wieloma typami amunicji: klasyczną odłamkowo-burzącą, jak również amunicją dymną, oświetlającą czy nawet nuklearną, bądź naprowadzanymi (laserowo lub za pośrednictwem satelitarnej sieci GLONASS) pociskami precyzyjnymi. Jej zasięg przy zastosowaniu standardowej amunicji to ok. 40 km. Nowy pokładowy system kierowania ogniem może otrzymywać wskazania celów z różnych źródeł (odrębnych stacji dowodzenia, wysuniętych punktów zwiadowczych itp.). /12 Zapraszamy jednocześnie do odsłuchania najnowszego odcinka podcastu Technicznie Rzecz Biorąc. Tym razem rozmawialiśmy o działaniach Anonymous oraz wojnie dezinformacyjnej, jaka toczy się także w polskiej sieci w związku z napaścią Rosji na Ukrainę. Czy zwykły Polak może jakoś pomóc? Odpowiedź znajdziecie poniżej:
Wśród najwyższych rangą dowódców w rosyjskich siłach zbrojnych są wojskowi, którzy brali udział w obu wojnach czeczeńskich, a potem w operacji w Syrii. Szef Sztabu Generalnego gen. Walerij Gierasimow już w 2013 roku podkreślał rolę metod wojny hybrydowej. Głównodowodzącym sił zbrojnych Rosji jest prezydent Władimir Putin, w strukturze politycznej podporządkowany jest mu minister obrony Siergiej Szojgu. Działania militarne są jednak w gestii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych. Na jego czele stoi od 2012 roku gen. Walerij Gierasimow, w chwili mianowania - jeden z głównych w Rosji specjalistów od obrony przeciwrakietowej. Jego kandydaturę wysunął Szojgu jako świeżo upieczony minister, który według mediów chciał widzieć na tym stanowisku generała z doświadczeniem bojowym. Gierasimow w latach 1998-2006 - czyli podczas drugiej wojny w Czeczenii - zajmował różne stanowiska dowódcze w strukturach Północnokaukaskiego Okręgu Wojskowego; był np. szefem sztabu stacjonującej tam 58. Armii. Gierasimow w 2012 roku przekonywał, iż elementy amerykańskiego systemu obrony przeciwrakietowej w Polsce i Rumunii zagrożą potencjałowi strategicznych sił jądrowych Rosji. W 2013 roku rozgłos zyskało jego wystąpienie na konferencji w Akademii Nauk Wojskowych poświęcone roli niewojskowych metod prowadzenia wojny, w tym metod informacyjnych i gospodarczych, działań asymetrycznych i niebezpośrednich oraz operacji sił specjalnych. Na Zachodzie nazwano te tezy - faktycznie dotyczące wojny hybrydowej- "doktryną Gierasimowa". Szef Sztabu Generalnego jest absolwentem Wyższej Szkoły Dowódczej Wojsk Pancernych w Kazaniu (1977), Akademii Wojsk Pancernych (1987) i Akademii Sztabu Generalnego (1997). Karierą rozpoczął od służby w Północnej Grupie Wojsk w Polsce, gdzie doszedł do stanowiska dowódcy batalionu czołgów. Następnie służył w Nadbałtyckim Okręgu Wojskowym. Od 1993 roku dowodził 144. dywizją zmechanizowaną w Tallinie, która w 1994 roku została przeniesiona do obwodu smoleńskiego. Od 1997 roku był pierwszym zastępca dowódcy Moskiewskiego Okręgu Wojskowego. Zastępcą Gierasimowa od 2015 roku i dowódcą Głównego Zarządu Operacyjnego Sztabu Generalnego jest Siergiej Rudskoj. 61-letni generał również ma za sobą udział w konflikcie w Czeczenii. Podczas rozpoczętej przez Rosję jesienią 2015 roku operacji w Syrii koordynował siły rosyjskie; za rolę w tych działaniach został uhonorowany w lutym 2020 roku tytułem Bohatera Rosji. Dowódcą Sił Powietrzno-Kosmicznych (jednego z trzech rodzajów sił zbrojnych FR) jest od jesieni 2017 roku gen. Siergiej Surowikin. Służbę w armii radzieckiej 55-letni dziś wojskowy rozpoczął w 1983 roku. Według oficjalnego biogramu brał udział w konflikcie zbrojnym na terytorium Tadżykistanu, w drugiej wojnie czeczeńskiej (1999-2009) i operacji w Syrii. Za udział w tej ostatniej został uhonorowany tytułem Bohatera Rosji. Marynarką Wojenną dowodzi od 2019 roku adm. Nikołaj Jewmienow. Wcześniej dowodził on rosyjską Flotą Północną. 59-letni obecnie admirał po ukończeniu uczelni wojskowej służył we Flocie Pacyfiku. Podczas służby na atomowych okrętach podwodnych przeszedł drogę od dowódcy grupy nawigacji do dowódcy okrętu. Ukończył następnie Akademię Marynarki Wojennej i Akademię Sztabu Generalnego, po czym dowodził grupami atomowych okrętów podwodnych Floty Pacyfiku. Dowódcą Wojsk Lądowych jest od maja 2014 (a więc, od pierwszych miesięcy kryzysu ukraińskiego-PAP) gen. Oleg Salukow. Urodzony w 1955 roku, ukończył Akademię Wojsk Pancernych i Akademię Sztabu Generalnego. W latach 80. XX w. służył w ówczesnym Kijowskim Okręgu Wojskowym. Po rozpadzie ZSRR zajmował najwyższe stanowiska w Dalekowschodnim Okręgu Wojskowym Rosji. W jego oficjalnym biogramie wymieniono, iż brał udział w działaniach bojowych, bez ich wyliczania. "Wojska lądowe nadal są najliczniejszym rodzajem sił zbrojnych Federacji Rosyjskiej. Są gotowe wykonać wszelkie postawione im zadania dla obrony ojczyzny" - mówił generał w 2018 roku w wywiadzie dla dziennika "Moskowskij Komsomolec". Wśród dowódców samodzielnych rodzajów wojsk w rosyjskiej armii ważną postacią jest dowódca Wojsk Powietrznodesantowych gen. Andriej Sierdiukow. Według mediów Sierdiukow dowodził operacją specjalną na Krymie wiosną 2014 roku, gdy Rosja anektowała półwysep. W 2013 roku był zastępcą dowódcy Południowego Okręgu Wojskowego (po aneksji Krymu Rosja włączyła półwysep do tego właśnie okręgu wojskowego). Sierdiukow uczestniczył również - według doniesień medialnych - w działaniach wojennych w Czeczenii, podczas obu wojen (lata 1994-96 i 1999-2009). W 1999 roku brał udział w incydencie w Prisztinie, gdy kontyngent rosyjski niespodziewanie zajął tamtejsze lotnisko. Zaś w ostatnich miesiącach właśnie gen. Sierdiukow kierował kontyngentem w Kazachstanie, skierowanym tam pod egidą poradzieckiej Organizacji Układu o Bezpieczeństwie Zbiorowym (ros. skrót ODKB). 59-letni dziś wojskowy ukończył najpierw uczelnię wojskową w Riazaniu, a następnie najważniejsze akademie wojskowe, w tym Akademię Sztabu Generalnego. Przeszedł wszystkie stopnie w służbie, od dowódcy plutonu do dowódcy dywizji powietrzno-desantowej. Karierę wojskową kontynuował w Dalekowschodnim Okręgu Wojskowym, a od lutego 2013 roku - w Południowym Okręgu Wojskowym, obejmującym regiony Rosji graniczące z Ukrainą. Na czele Wojsk Powietrznodesantowych stanął w 2016 roku, a od kwietnia do września 2019 roku dowodził siłami Rosji w Syrii. Za udział w operacji w Syrii otrzymał tytuł Bohatera Rosji. Dowódcą Wojsk Rakietowych Przeznaczenia Strategicznego jest gen. Siergiej Karakajew. Urodzony w 1961 roku wojskowy rozpoczął służbę w 1978 roku i przeszedł w służbie wojskowej stopnie od inżyniera do dowódcy dywizji rakietowej. W 2006 roku został dowódcą 27. Armii Rakietowej; od 2009 roku był pierwszym zastępcą dowódcy Wojsk Rakietowych Przeznaczenia Strategicznego. Dowódcą tych wojsk, pod których kontrolą znajdują się pociski międzykontynentalne, jest od 2010 roku. Na tym stanowisku gen. Karakajew ogłaszał o kolejnych pozyskiwanych przez armię nowoczesnych systemach, które - jak zapewniał - będą w stanie przełamać amerykańską tarczę antyrakietową.
stopnie wojskowe federacji rosyjskiej
