streszczenie wedrowka do ziemi obiecanej

Prawo jest szkłem powiększającym dla grzechu. Jest jak światło reflektora, które nie dopuści (nie toleruje), by grzech się ukrył. W trakcie dalszej wędrówki przez pustynię, Izraelici przybyli do Refidim (2 Mojżesza 17:1), gdzie zabrakło im wody. Nie rozumiejąc powodu tej próby, zaczęli skarżyć się do Mojżesza. Powrót do ziemi obiecanej. pustynia (Pwt 34,4-5) Oto kraj, który przysiągłem Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi tymi słowami: Dam go twemu potomstwu. księga kapłańska. księga liczb +info +info. księga powtórzonego prawa. TORApięcioksiąg +info +info. pustynia. 40 lat na pustynityni • Księga Hioba - streszczenie, plan wydarzeń, opracowanie, interpretacja, charakterystyka Hioba • Wędrówka do Ziemi Obiecanej – streszczenie, interpretacja • Sodoma i Gomora – streszczenie, interpretacja • Stworzenie człowieka i świata – streszczenie, interpretacja • Wieża Babel – interpretacja, streszczenie Akcja powieści „Ziemia Obiecana” toczy się głównie w Łodzi końca XIX wieku. Borowiecki, Baum i Welt postanawiają wspólnie założyć interes w dynamicznie rozwijającym się mieście przemysłowym. W realizacji tego zamierzenia pomaga im fakt, że każdy z nich reprezentuje inny krąg kulturowy. Są przykładem dobrze działającej Motyw kariery – Łódź to w „Ziemi obiecanej” miasto, w którym można bardzo szybko zrobić karierę, w tym celu ściągają tu rzesze przyjezdnych. W kapitalistycznym świecie równie błyskawicznie można też jednak wszystko stracić. nonton film kong skull island sub indo. Tom I Akcja powieści rozgrywa się w Łodzi w latach 80. XIX wieku. Głównym bohaterem jest Karol Borowiecki. Mężczyzna dowiaduje się, że spłonęła fabryka Goldberga, potem zaś odwiedza fabrykę Bucholca. W tym czasie do zakładu przychodzi Michałkowa, która oczekuje odszkodowania za śmierć męża podczas pracy. Zostaje jednak odprawiona z kwitkiem. Borowiecki wręcza jej jednak małą kwotę. W restauracji hotelu Victoria Moryc i Cohn rozmawiają o interesach. Moryc ma zamiar założyć fabrykę z Maksem i Borowieckim, jednak Cohn nie ufa Borowieckiemu ze względu na jego polskie pochodzenie. Podczas spektaklu w teatrze Borowiecki próbuje zyskać względy Mady i obiecuje, że poleci jej polskie książki warte przeczytania. Wśród widzów nieoczekiwanie pojawia się wiadomość o bankructwie łódzkich kupców, którzy byli głównymi nabywcami fabrykantów. W nocy Karol spotyka się z Lucy Zukerową. Kobieta zdradza mu, że wkrótce nastąpi podwyżka cen bawełny. Rano wspólnie z Morycem, Cohnem i Maksem postanawiają zaopatrzyć się w bawełnę. Tymczasem Borowiecki otrzymuje list od narzeczonej Anki. Dziewczyna przesyła mu pewną sumę pieniędzy z prośbą o znalezienie pracy rodzinie Sochów. Następnie Borowiecki idzie na obiad do Bucholca, który gardzi Polakami i biedotą. Moryc zaś knuje plan, jak oszukać wspólników. Lucy coraz bardziej zakochuje się w Karolu i organizuje spotkanie w lasku Milscha. Po powrocie do fabryki Borowiecki jest świadkiem zwolnienia Horna, pracownika kantoru, przez Bucholca. Tymczasem Trawiński chce pożyczyć pieniądze u Borowieckiego, ale ten odmawia i poleca mu Bauma. Józio Jaskólski poszukuje pracy, jednak nie przyjmuje oferty Wilczka, syna organisty. Uważa bowiem, że to dyshonor zatrudniać się u plebejusza. Podczas przyjęcia u Endelmanów Borowiecki spotyka swoją byłą kochankę, Emmę Likiertową. Składa także wizytę w pałacu Mullerów. Obie rodziny są bardzo zamożne, ale nadmiernie eksponują swój majątek i nie mają gustu. Wkrótce Bucholc umiera i wszyscy zjawiają się na jego uroczystym pogrzebie. Tom II Borowiecki odwiedza narzeczoną w jej majątku w Kurowie wraz z Maksem. Mężczyzna jest znudzony Anną i rozważa możliwość ożenku z Madą. Tymczasem Bronek Klein i Grosglik chcą pogrążyć Borowieckiego i wyciągają od Moryca informacje o planowanej fabryce. Horn zatrudnia się u Szai, dowiaduje się też, że Wilczek na polecenie Grosglika wyłudza pieniądze od kobiet. Zośka Malinowska romansuje zaś z Kesslerem. Tymczasem na przyjęciu u Trawińskich obecna jest Anka z ojcem Karola. Borowiecki pozwala Morycowi na zwiększenie jego udziałów w interesie. Moryc zaś oświadcza się Meli. Podczas poświęcenia fabryki Zuker informuje Borowieckiego, że otrzymał anonim o romansie Karola z jego żoną. Ten jednak zaprzecza. Okazuje się, że Lucy spodziewa się dziecka. Tymczasem Moryc wykupuje weksle Borowieckiego i udziela mu pożyczki. Malinowski jest wściekły na Kesslera za wykorzystanie Zośki; wdaje się z nim w fabryce w bójkę i obaj giną w trybach maszyny. O wszystko zostaje obwiniony Malinowski. Tymczasem Karol udaje się do Berlina, gdzie odwiedza Lucy. Kobieta twierdzi, że jest z nim w ciąży i grozi samobójstwem. Niespodziewanie przychodzi depesza o pożarze fabryki. Borowiecki wraca do Łodzi. Okazuje się, że w wybuchu kotła jego ojciec poniósł śmierć. Interes ponosi całkowitą klęskę i spółka się rozpada. Muller obiecuje Borowieckiemu spółkę i pokaźną sumę pieniędzy w zamian za małżeństwo z Madą. Karol godzi się i zrywa zaręczyny z Anną, a następnie żeni się z Madą. Cztery lata później Borowiecki zostaje głównym właścicielem fabryki Mullerów, a żona rodzi mu syna. Wolny czas mężczyzna poświęca na próżne zabawy i kobiety, jednak nie czuje się szczęśliwy. Pewnego dnia spotyka Annę, która prowadzi ochronkę dla dzieci. Borowiecki dochodzi do wniosku, że jedynie praca na rzecz innych daje prawdziwe spełnienie i pisze do Anny list z zapytaniem o założenie ochronki dla dzieci robotników. Rozwiń więcej Scena 1 Pokazanie planu ogólnego; Tło wydarzeń – ogromna liczba ludzi idzie w tę samą stronę; w oddali widoczna jest oaza; tłum podąża na teren pustynny. Panująca tam aura nie jest przyjemna dla ludzi, można wyczuć grozę i niepokój. Na niebie jest dużo chmur, które jakby wiszą ponad ludźmi. Efekty dźwiękowe – słychać odgłosy burzy – nieopodal na niebie widoczne są błyskawice, które rozcinają niebo. W tle można usłyszeć rozmowy podróżników. Pokazanie planu pełnego; Następują zbliżenia do ludzi; kamera jest pośród nich; jest to plan amerykański; Tło wydarzeń – ludzie dalej maszerują; kamera pokazuje człowieka, który jest ubrany w bardzo podarte ubranie Efekty dźwiękowe – słychać głosy ludzi i szepty, które są coraz to głośniejsze; zbliża się burza, wiadomo to, ponieważ grzmot jest dobrze słyszalny. Dialog: Chwila zbliżeń na lud i powrót do planu ogólnego i pełnego jak w ujęciu pierwszym. Idący mężczyzna: Czyż to nie jest kara boża? Ujęcie na innego człowieka w tłumie Kolejny człowiek mówi: Dlaczego posłuchaliśmy Mojżesza? Kamera pokazuje inną osobę Trzecia osoba mówi: Mogliśmy pomrzeć w Egipcie z ręki Boga; teraz na pustyni na pewno umrzemy z głodu i przemęczenia. Pokazania planu pełnego (portret); Kamera kieruje się na przygnębionego Mojżesza. Postać ta spogląda w innym kierunku – w chmurach widoczny jest prześwit promieni boskich. Ludzie są zaskoczeni i zatrzymują się. Prześwit zdaje się podążać w ich stronę i w końcu zatrzymuje się nad wędrującym ludem. Wszyscy są przerażeni i wystraszeni. Dialog: Widać Mojżesza, który wznosi ręce do góry Mojżesz zaczyna mówić: Boże, cóż złego Ci uczyniliśmy? Zrobiliśmy przecież to, co nam nakazałeś. Wszyscy są głodni i wycieńczeni! Błagamy, zlituj się nad nami! Odzywa się tajemniczy głos: zostanie zesłany wam chleb, który spadnie z chmur, niczym krople wody. Od tej pory codziennie ludzie będą mogli zbierać jedzenie w ilości, która pozwoli im się nasycić, nie więcej. Będzie to próba waszego zaufania – dnia szóstego zbierzecie zaś tyle, żeby starczyło na dwa dni i nie będziecie głodować. Scena 2 Pojawia się napis – w kilka godzin potem… Pokazanie planu ogólnego; Tło wydarzeń – widać ludzi, którzy rozkładają namioty; jest już późno, wszystko ogarnięte jest ciemnościami, na niebie prawie nie ma chmur. Słońce zachodzi. Ludzie przygotowują sobie wieczorny posiłek, który jest jednak bardzo skromny, ponieważ jedzenia nie ma wiele. Kamera pokazuje kilku spośród wędrujących. Pokazanie planu pełnego; Tło wydarzeń – widać trzech starszych mężczyzn, którzy siedzą wokół ogniska. Dialog: Pierwsza osoba: Bóg okłamał nas kolejny raz. Druga osoba: Na początku wyprowadził nas na pustynię, dziś czeka na nas śmierć. Trzecia osoba: Być może to, co sądzicie, jest prawdą, ja jednak wierzę… Pierwsza osoba: nie wiemy, o czym ty mówisz. Trzecia osoba: Bóg Jahwe jest potężny i wszystko, co mówi ma sens i głębie. To świętość. To istota wszechobecna i czysta, największa na świecie. Zważcie na to, co mówię. Druga osoba: Niemożliwe. Pierwsza osoba: Ja też nie wierzę w twe słowa. Trzecia osoba: Słuchajcie mnie. Wkrótce sami się przekonacie, ze to wszystko, co On mówi, jest prawdą. W oddali słychać szmer, który jakby zbliża się i narasta. W kierunku tłumu zmierza wielka, ciemna chmura. Jest już bardzo blisko. Nad obozem przelatuje stado przepiórek. Pierwsza osoba: Cudowne. Druga osoba: niesamowite, że w jednym momencie przyleciało tyle ptaków. Tłum poluje na ptaki i sporządza ucztę. Scena 3 Pokazanie planu, według inwencji operatora. Tło wydarzeń – jest podobne do tego z poprzedniej sceny. Teraz jednak jest już rano. Pustynia jest pogrążone we mgle. Wszyscy podróżni rozbudzają się powoli. W krótkim czasie mgła znika, a ziemia pokryta jest drobnymi ziarnami. Lud jest bardzo zdziwiony, tym, co się stało. Roznosi się głos: „Man hu?” Jakiś człowiek zbiera z ziemi małe kawałeczki. Patrzy na nie, a potem mówi innym ludziom – Bóg nie kłamał. Możemy teraz jeść mannę, która spada prosto z nieba. Nie będziemy już głodni, ponieważ Bóg się o nas troszczy. Ludzie zaczęli więc zbierać mannę i dziękować Bogu za dary. Scena 4 Na ekranie widoczny jest napis: po trzech miesiącach… Tło wydarzeń – Góra Synaj, a właściwie jej podnóże; jest słonecznie, ptaki śpiewają. Dialog: Mojżesz mówi: w tym miejscu możemy zatrzymać się na obozowisko. Możemy rozbić namiot i oporządzić zwierzęta. Zostańmy tutaj przez pewien okres czasu. Muszę wypełnić tu swą misję. Mojżesz pozostawia ludzi na dole, a sam idzie na górę. Tło wydarzeń – obozowisko przy Górze Synaj. Widać Mojżesza, który właśnie wrócił z góry. Trzyma w ręku kamienną tablicę. Zaczyna przemawiać do ludzi takimi słowami: Byłem na Górze Synaj i Bóg Jahwe dał mi prawa dla nas. Jest to dekalog, który stanowi najważniejsze prawo. Brzmi ono tak: „Ja jestem Jahwe, twój Bóg, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli. Nie będziesz miał bogów obok mnie! Nie będziesz czynił żadne rzeźby ani żadnego obrazu, co jest na niebie wysoko, ani tego, tego, co jest na ziemi nisko, ani tego, co jest w wodach pod ziemią! Nie będziesz się kłaniał przed nimi i nie będziesz im służył, ponieważ ja Jahwe, twój Bóg, jestem Bogiem zazdrosnym, który karze występek ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia względem tych, którzy Mnie nienawidzą. Okazuję zaś łaskę aż do tysięcznego pokolenia tym, którzy Mnie miłują i strzegą moich przykazań. Nie będziesz wzywał imienia Boga twego, Jahwe, do czczych rzeczy, gdyż Jahwe nie pozostawi bezkarnie tego, który wzywa Jego imienia do czczych rzeczy. Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić. Sześć dni będziesz pracować i wykonywać wszystkie twe zajęcia. Dzień zaś siódmy jest szabatem ku czci twego Boga, Jahwe. Nie możesz przeto w tym dniu wykonywać żadnej pracy ani ty sam, ani twój syn, ani twoja córka, ani twój niewolnik, ani twoja niewolnica, ani twoje bydło, ani cudzoziemiec, który mieszka pośród twych bram. Bo w sześciu dniach uczynił Jahwe niebo, ziemię, morze oraz wszystko, co jest w nich, w siódmym zaś dniu odpoczął. Dlatego pobłogosławił Jahwe dzień szabatu i uznał go za święty. Czcij ojca twego i matkę twoją, abyś długo żył na ziemi, którą twój Bóg, Jahwe, da tobie. Nie będziesz zabijał. Nie będziesz cudzołożył. Nie będziesz kradł. Nie będziesz mówił przeciw bliźniemu twemu kłamstwa jako świadek. Nie będziesz pożądał domu bliźniego twego. Nie będziesz pożądał żony bliźniego twego, ani jego niewolnika, ani jego niewolnicy, ani jego wołu, ani jego osła, ani żadnej rzeczy, która należy do bliźniego twego.” Efekty dźwiękowe – grzmot, bardzo silny; błyskawica, która przecina niebo; na niebie są chmury; Góra Synaj otoczona jest dymem. Mówią ludzie: jeśli ty będziesz mówił z nami, posłuchamy cię. Boimy się, że jeśli Bóg będzie do nas przemawiał, pomrzemy. Mojżesz: Nie macie się czego bać! Bóg chce was sprawdzić, On pragnie, abyście byli mu oddani i pokorni wobec Niego. Nie chce waszych grzechów. Potem Mojżesz przybliżył się do obłoku, gdzie znajdował się Bóg. Na ekranie pojawia się informacja: synowie Izraela wędrowali z Egiptu do Ziemi Obiecanej ponad czterdzieści lat; do Kanaanu, krainy mlekiem i miodem płynącej. Pobierz, wysyłając SMS o treści pod numer 92505 Wpisz otrzymany kod : Nawigacja wpisu Z Egiptu do Ziemi Obiecanej WYJŚCIE Izraelitów z Egiptu to dobrze znany fakt historyczny. Ale co czekało Mojżesza i lud Boży po drugiej stronie Morza Czerwonego? Dokąd się udali i którędy dotarli nad Jordan, dzielący ich od Ziemi Obiecanej? Izraelici zmierzali do Kanaanu, jednak Mojżesz nie obrał trasy wzdłuż piaszczystego wybrzeża, która była co prawda najkrótsza (ok. 400 kilometrów), ale wiodła przez kraj wrogo usposobionych Filistynów. Nie przeprawił się też w poprzek półwyspu Synaj — przez rozległy, spalony słońcem i pokryty żwirem płaskowyż wapienny. Poprowadził swój lud na południe wąską nadbrzeżną równiną. Pierwszy obóz rozbili w Mara, gdzie Jehowa zamienił gorzką wodę w słodką.* Kiedy po opuszczeniu Elim Izraelici zaczęli szemrać i domagać się jedzenia, Bóg zesłał im przepiórki i mannę. W Refidim znowu wszczęli kłótnię o wodę, tam też rozgromili atakujących ich Amalekitów, a teść Mojżesza zachęcił go do skorzystania z pomocy zdolnych mężczyzn (Wj, rozdz. 15 do 18). Następnie Mojżesz poprowadził swój naród w kierunku gór leżących jeszcze dalej na południu i nakazał rozbicie obozu pod górą Synaj. Tam lud Boży otrzymał Prawo, zbudował przybytek i złożył Bogu ofiary. W drugim roku Izraelici wyruszyli na północ przez „wielkie i straszliwe pustkowie” i dotarli do Kadesz (Kadesz-Barnea), co zajęło im przypuszczalnie 11 dni (Pwt 1:1, 2, 19; 8:15). Ponieważ przestraszyli się złowrogiej relacji dziesięciu zwiadowców, musieli 38 lat wędrować po pustkowiu (Lb 13:1 do 14:34). Obozowali między innymi w Abronie i Ecjon-Geber, po czym wrócili do Kadesz (Lb 33:33-36). Kiedy wreszcie nadeszła pora na wyruszenie do Ziemi Obiecanej, Izraelici nie wybrali się prosto na północ. Przemierzyli Edom i wkroczyli na „drogę królewską” (Lb 21:22; Pwt 2:1-8). Niełatwo było się nią poruszać całemu narodowi — z dziećmi, zwierzętami i namiotami. Musieli zejść tym krętym traktem na dno przepastnych wąwozów (Zered i Arnon — o głębokości sięgającej 520 metrów), a potem znów wspiąć się na ich strome zbocza (Pwt 2:13, 14, 24). W końcu Izraelici dotarli do góry Nebo. W Kadesz zmarła Miriam, a na górze Hor zakończył życie Aaron. Teraz umarł Mojżesz, ujrzawszy przed śmiercią ziemię, do której bardzo pragnął wejść (Pwt 32:48-52; 34:1-5). Wprowadzenie Izraela do tej krainy, po 40 latach wędrówki, przypadło w udziale Jozuemu (Joz 1:1-4). [Przypis] Dokładne położenie większości obozowisk nie jest znane. [Ramka na stronie 8] KSIĘGI BIBLIJNE Z TEGO OKRESU: Rodzaju Wyjścia Kapłańska Liczb Powtórzonego Prawa Hioba Psalmy (część) [Mapa na stronie 9] [Patrz publikacja] [Wędrówka Izraelitów z Egiptu do Ziemi Obiecanej] trasa wędrówki Izraelitów A7 EGIPT A5 Rameses (?) B5 Sukkot (?) C5 Etam (?) C5 Pi-Hachirot D6 Mara D6 Elim E6 PUSTKOWIE SIN E7 Dofka F8 Refidim F8 Synaj (Horeb) F8 PUSTKOWIE SYNAJ F7 Kibrot-Hattaawa G7 Chacerot G6 Rimmon-Perec G5 Rissa G3 Kadesz G3 Bene-Jaakan G5 Chor-Haggidgad H5 Jotbata H5 Abrona H6 Ecjon-Geber G3 Kadesz G3 PUSTKOWIE CIN H3 Hor H3 Calmona I3 Punon I3 Ijje-Abarim I2 MOAB I1 Dibon I1 Almon-Diblataim H1 Jerycho [pozostałe miejsca] A3 GOSZEN A4 On A5 Memfis (Nof) B3 Coan B3 Tachpanches C5 Migdol D3 SZUR D5 PUSTKOWIE ETAM F5 PUSTKOWIE PARAN G1 FILISTEA G1 Aszdod G2 Gaza G2 Beer-Szeba G3 Acmon G3 NEGEB H1 Jerozolima H1 Hebron (Kiriat-Arba) H2 Arad (kananejski) H4 SEIR H4 EDOM I7 MIDIAN główne drogi droga do ziemi Filistynów droga do Szur I4 Droga Królewska szlaki karawan Darb al-Hadżdż [góry] F8 Synaj (Horeb) H3 Hor I1 Nebo [zbiorniki wodne] E2 Morze Śródziemne (Morze Wielkie) D7/G7 Morze Czerwone I1 Morze Słone [rzeki i potoki] A6 Nil F3 Dolina Potoku Egipskiego I2 Arnon I3 Zered [Ilustracja na stronie 8] Półwysep Synaj przemierzały karawany [Ilustracja na stronie 8] Pod górą Synaj obozował Izrael [Ilustracja na stronie 9] W Kadesz lub okolicy tryskały źródła wody [Ilustracja na stronie 9] Dolina potoku Arnon, przez którą musiał się przeprawić cały Izrael Zobacz również:Motyw podróży w literaturze i sztuce Motyw wędrowca/podróżnika w literaturze i sztuce Cezary Baryka to postać dynamiczna, przemieniająca się na naszych oczach. Jego ewolucja wewnętrzna i ideowa wpisana została w życiorys wędrowca. Cezary, wychowany na obcej ziemi, w Baku, to człowiek z zachwianym poczuciem tożsamości, ani Polak, ani Rosjanin. Jego wędrówka nie jest podobna wędrówce Odysa, który przemierza morza, by dotrzeć do ukochanego, znanego domu. Cezary podąża za marzeniem wpojonym mu przez ojca i szybko się rozczarowuje. Tak naprawdę nie zna celu swojej długiej podróży. Wędrówkę Baryki można podzielić na pewno na dwa etapy. Pierwszy z nich to droga przez bezkresną Rosję: najpierw z Baku do Moskwy, potem z Moskwy do Charkowa, a stamtąd w końcu do Polski. Ta część podróży ma coś z pielgrzymki do ziemi obiecanej, cała naznaczona jest cierpieniem i wyrzeczeniem, nawet oczyszczeniem, a na jej końcu czeka nowa cywilizacja „szklanych domów”. Druga część wędrówki Cezarego rozpoczyna się w momencie uświadomienia sobie, że opowieść ojca to fikcja. Teraz rozpoczyna się podróż nieco błędna i przypadkowa. To ścieżka po trosze edukacyjna, po trosze inicjacyjna. Warszawa, wojenne bezdroża, Nawłoć, Chłodek, znowu Warszawa. Baryka poznaje zupełnie inny świat, innych ludzi, uczy się, popełnia błędy, kocha, a przede wszystkim poszukuje samego siebie, stara się kształtować swoje przekonania oraz poglądy. Wędrówka Baryki ma charakter otwarty, koniec książki wydaje się dopiero początkiem właściwej podróży. Nie można powiedzieć, że Baryka w ostatniej scenie powieści jest już człowiekiem dojrzałym, w pełni ukształtowanym, podobnie jak jego ojczyzna znajduje się w stanie przedwiośnia, tak naprawdę ma za sobą wiele ciężkich, a jednocześnie cennych doświadczeń, z których dopiero teraz wysnuje odpowiednie ten artykuł?TAK NIEUdostępnij zapytał(a) o 16:19 Napiszesz plan wydarzeń do "Wędrówka do Ziemi Obiecanej" ? podr do j. polskiego "świat w słowach i obrazach" gimnazjum klasa IIstr 13 - "Stary Testament" "Wędrówka do Ziemi obiecanej" fragmenty Księgi Rodzaju i Księgi Wyjścia To pytanie ma już najlepszą odpowiedź, jeśli znasz lepszą możesz ją dodać 1 ocena Najlepsza odp: 100% Najlepsza odpowiedź ooxx odpowiedział(a) o 21:13: 1. Wędrówka Abrahama. a) Powołanie Abrahama przez Zawarcie przymierza z narodem Wyjście z ziemi Narodziny nowego Wyjście Izraelitów z Egiptu pod wodzą Mojżesza. a) Rozmowa Mojżesza z Bogiem na górze Zesłanie plag na Egipt. c) Rozstąpienie Morza Czerwonego. d) Zalanie wojsk Przeprawa przez Gorzkie wody w rzece w miejscowości Szemranie ludu przeciw Mojżeszowi. c) Wody słodkie. 4. Przepiórki i Głodny lud. b) Pomoc Boga - Zesłanie przepiórek na Warstwa manny na piasku Zawarcie przymierza między Bogiem, a ludem Otrzymanie przez Mojżesza na Górze Synaj dziesięciu przykazań. 6. Dojście ludu do Ziemii Obiecanej. a) Śmierć Mojżesza w wieku lat stu dwudziestu. Uważasz, że ktoś się myli? lub Polecamy Ziemia obiecana Ektranizacja lektury szkolnej Ziemia obiecana dostępna online na

streszczenie wedrowka do ziemi obiecanej